Türkiye'nin Bitki Örtüleri
Türkiye, coğrafi konumu, iklim çeşitliliği ve topografik yapısı nedeniyle zengin bir bitki örtüsüne sahiptir. Ülkenin farklı bölgelerinde farklı bitki toplulukları görülür. Genel olarak Türkiye'nin bitki örtüleri şunlardır:
- Ormanlar: Türkiye'nin kıyı bölgelerinde ve dağlık alanlarında yaygındır. Karadeniz Bölgesi'nde nemli iklime bağlı olarak geniş yapraklı ormanlar (kayın, gürgen, kestane) bulunurken, Akdeniz ve Ege Bölgeleri'nde kuraklığa dayanıklı kızılçam, fıstık çamı ve maki toplulukları hakimdir. İç bölgelerde ise meşe ve karaçam gibi ağaç türleri yaygındır.
- Maki: Akdeniz ikliminin hakim olduğu bölgelerde (Akdeniz, Ege ve Marmara'nın güney kesimleri) görülen, kuraklığa dayanıklı, bodur ve herdem yeşil çalılıklardır. Zeytin, defne, mersin, laden ve keçiboynuzu gibi bitkiler maki topluluğuna örnektir.
- Bozkır (Step): İç Anadolu, Doğu Anadolu ve Güneydoğu Anadolu Bölgeleri'nde yaygın olan, yağış azlığı nedeniyle oluşan otsu bitki topluluklarıdır. İlkbaharda yeşeren, yazın sararan otlar, geven, yavşan ve çoban yastığı gibi bitkiler bozkırın tipik örnekleridir. Ağaçlar seyrektir ve genellikle akarsu boylarında görülür.
- Alpin Çayırlar: Yüksek dağlarda (örneğin, Toroslar ve Doğu Anadolu dağları) ağaç sınırının üzerinde bulunan, yaz aylarında yeşil kalan ot topluluklarıdır. Bu bölgelerde yazın eriyen karlar sayesinde zengin bir ot örtüsü gelişir ve hayvancılık için önemli yaylak alanları oluşturur.
- Sulak Alan Bitkileri: Göller, nehirler ve delta bölgelerinde (örneğin, Manyas Gölü, Seyhan ve Ceyhan nehirleri) sucul ve bataklık bitkileri yetişir. Nilüfer, kamış, saz ve hasır otu gibi türler bu bitki örtüsünü oluşturur.
Türkiye, bu çeşitlilik sayesinde dünyanın önemli bitki çeşitliliği merkezlerinden biri olarak kabul edilir ve birçok endemik tür barındırır. |
