Bozkır, kurak ve yarı kurak bölgelerde, ilkbahar yağmurları ile canlanıp yaz aylarında sararan sert çayır, ot ve çalılardan oluşan bitki örtüsüne verilen isimdir.

Bozkır bitki örtüsü, Türkiye'de İç Anadolu, Güneydoğu Anadolu ve Doğu Anadolu bölgelerinde yaygındır. Araştırmalara göre, İç Anadolu ve Ergene çevresinde geçmişte ormanların çok daha yaygın olduğu tespit edilmiştir. Ancak yüzyıllar boyunca bu ormanlar çeşitli nedenlerle tahrip edilmiş ve yerlerini bozkır bitki örtüsüne bırakmıştır. İnsan etkisiyle oluşan bu bozkır bitki örtüsüne "antropojen bozkır" denir. Antropojen bozkırlarda sıkça ağaçlar ve çalılar bulunur.

İç Anadolu'nun orta kısımlarında, özellikle Tuz Gölü çevresinde, doğal bozkır bitki örtüsü ve antropojen bozkır bitki örtüsü bir arada bulunur. Doğu Anadolu'da ise İç Anadolu'dakine benzer bir bozkır bitki örtüsü vardır. Ancak Doğu Anadolu'nun yüksek plato kesimlerinde yer alan bozkır bitki örtüsü diğerlerinden farklıdır. Bu yüksek platolarda otlar daha iyi gelişir ve yaz mevsimi boyunca yeşilliğini korur. Bu bölgelerde zaman zaman sarıçam ormanlarına rastlanır, bu da o bölgelerin asıl bitki örtüsünün çam ormanları olduğunu gösterir.

Bozkır bitki örtüsü, ekosistem açısından önemli bir yere sahiptir. Bu bitki örtüsü, bölgenin iklim koşullarına adapte olmuş ve biyolojik çeşitliliği destekleyen bir yapıya sahiptir. Bozkır alanları, tarım ve hayvancılık faaliyetleri için de önemlidir. Ancak, bu alanların korunması ve sürdürülebilir kullanımı, ekolojik dengeyi korumak için büyük önem taşır. Bozkır bitki örtüsünün korunması, hem doğal yaşamı desteklemek hem de gelecekteki nesillere sağlıklı bir çevre bırakmak adına kritik bir öneme sahiptir.