İç Anadolu Bölgesi’nin bitki örtüsü, bozkır olarak tanımlanır. Bu bozkırlar, geçmişte bölgede geniş alanlar kaplayan ormanların tahrip edilmesiyle ortaya çıkmıştır. İç Anadolu Bölgesi, Türkiye’nin orman bakımından en yoksul bölgesidir. Bölgeyi çevreleyen dağların alçak kesimlerinde meşe, yüksek kesimlerinde ise çam ağaçları bulunur. Bitki örtüsü, Tuz Gölü çevresinde cılız ve seyrek steplerden oluşur. Bu alanlardan uzaklaştıkça, step bitki örtüsü yoğunlaşır ve boyları uzar. Dağ yamaçlarından yükseldikçe yağış miktarı arttıkça iğne yapraklı çamlara rastlanır. İç Anadolu Bölgesi'nin akarsu boylarında kavak ve söğüt ağaçlarına rastlanır. Bu ağaçlar, buralarda kendiliğinden yetiştiği için doğal bitki örtüsü olarak kabul edilirken, bazıları insanlar tarafından yetiştirildiği için kültür bitkisi olarak adlandırılır. İç Anadolu Bölgesi’nin bitki örtüsü olan bozkır, ilkbahar yağmurları ile yeşeren, yaz sıcaklığı ile sararan ot topluluklarından oluşur. İç Anadolu Bölgesi, orman bakımından Türkiye'de altıncı sırada yer almaktadır.

İç Anadolu Bölgesi, karasal iklimin etkisi altında olup, bu iklimin bitki örtüsü üzerindeki baskısı oldukça belirgindir. Bölgenin büyük bir kısmında düşük yağış miktarı ve sıcaklık farkları, bitki örtüsünün çeşitliliğini kısıtlamaktadır. Bu durum, tarımsal faaliyetleri de etkileyerek sadece belirli ürünlerin yetiştirilmesine olanak tanır. Ancak, bu zorlu koşullara rağmen, İç Anadolu Bölgesi’nde bazı tarımsal ve hayvansal üretim faaliyetleri başarılı bir şekilde yürütülmektedir.

İç Anadolu Bölgesi’nin bitki örtüsü, bölgenin ekonomik ve sosyal yapısını da doğrudan etkilemiştir. Tarım ve hayvancılık, bölge halkının başlıca geçim kaynakları arasında yer alırken, bitki örtüsünün cılız ve seyrek olması, halkın yaşamını çeşitli şekillerde zorlaştırmıştır. Bununla birlikte, bu zorluklar, bölge halkını farklı çözümler ve adaptasyon yöntemleri geliştirmeye itmiştir.